Wracam do pisania

Poniedziałek, 15 czerwca 2015 · dodano: 15.06.2015 | Komentarze 0

Długo nic tu nie dodawałem, ale cały czas podróżowałem, a relacje mam na papierze, biorę się więc za przepisywanie tego na komputer. Zacznę od ostatniej wyprawy dookoła Bałtyku, (statystyki rowerowe uzupełnię za jakiś czas jak je dostanę), a potem poprzednią wyprawę do Chorwacji :) . Zapraszam do czytania na bieżąco :]

Kradzież Saphirki

Piątek, 18 maja 2012 · dodano: 18.05.2012 | Komentarze 0

No więc dzisiaj ktoś na niby strzeżonym terenie politechniki podpieprzył mi rower. Wygląda jak na zdjęciach z ostatnich wpisów. Wiem że to bez sensu ale jakby komuś się rzucił w oczy gdzieś w Gdańsku albo na jakichś aukcjach internetowych (sam też będę śledził) to proszę o kontakt. Sprawa oczywiście zgłoszona na policji ale jakoś wątpię że coś zrobią...

Ku Wieżycy

Wtorek, 8 maja 2012 · dodano: 11.05.2012 | Komentarze 3

W ramach rozgrzewki przed pewnym większym przedsięwzięciem, o którym wolałbym na razie nie mówić a dopiero jak uda się je zrealizować postanowiłem zrobić jakąś ciekawą trasę w okolicy. Na ten pomysł przystał znajomy w wydziału, a że mieliśmy ten dzień cały wolny od zajęć ruszyliśmy już o 9 spod dworca głównego.

Już na początku pojawiły się małe problemy z wyjechaniem - skrzyżowanie które na mapie wyglądało niepozornie okazało się nieprzejezdne dla rowerów. Przebiliśmy się więc podwórkami i po chwili wolniejszej jazdy i pytaniu o nazwy ulic trafiliśmy na naszą wyjazdówkę i z biegnącymi kilometrami zaczęliśmy wyjeżdżać z Gdańska, ruch malał a okolice robiły się coraz ładniejsze.

- Czy to na pewno nie Bieszczady? - Dobre pytanie, bo podjazdy nieraz z serpentynami w ogóle nie kojarzyły mi się z pomorzem. No ale właściwie skoro jedziemy z poziomu morza zdobyć najwyższy szczyt pomorza, można było spodziewać się że płasko nie będzie. Jednak okolica okazała się bardzo urokliwa a ruch nieduży więc radośnie pedałowaliśmy dalej ;] . Niedaleko wieżycy zajechaliśmy do sklepu gdzie kupiłem kiełbachy i bułki co by zrobić jakieś ognisko na półmetku trasy najlepiej nad którymś z okolicznych jezior. W miejscowości w której robiliśmy zakupy zauważyłem ciekawy znak może ktoś wie co oznacza? Jeśli tak prosze o komentarze.



Kiedy ruszyliśmy od razu ujrzeliśmy w oddali wieżę widokową na szczycie Wieżycy. Góra nie była jakaś bardzo wysoka, no ale w końcu już sporo podjechaliśmy. O dziwo wraz ze zbliżaniem się do góry mieliśmy coraz bardziej z górki. I tak zjechaliśmy do miejscowości Kolano i w ośrodku "Wieżyca" Dymitr spytał jak dojechać na szczyt.

- Rowerem to tam się nie da wjechać.
- Zobaczymy, zobaczymy... :D



Po takim tekście nie mogliśmy już nie wjechać. Z zapałem wzięliśmy się za podjazd. Najpierw asfaltem, było naprawdę stromo - jeszcze trochę i zabrakłoby mi przerzutek. Jednak podczas tego podjazdu najbardziej obawialiśmy się końcówki pod którą podobno nie da się podjechać. Dotarliśmy do parkingu który znajdował się na początku ścieżki wiodącej na szczyt. Chwila przerwy na jedzenie i w drogę.



No my nie wjedziemy? Oczywiście że wjechaliśmy. Ba! Wnieśliśmy rowery na wieżę widokową. Kasjer powiedział że jeśli damy radę to możemy - NO MY NIE DAMY RADY? :D






Widoczność była super więc mogliśmy zobaczyć panoramę o promieniu wielu kilometrów. Trzeba było jednak jechać dalej. Przy znoszeniu roweru coś mi jednak nie pasuje. Zgubiłem nakrętkę w przednim kole oO . Koło jednak ani myśli wypaść czy choćby się ruszyć. No nic trzeba będzie ostrożnie jechać... Z lekkim zawodem zaciskam palce na klamkach hamulców na terenowym zjeździe z Wieżycy. Potem mamy kierować się na Ostrzyce, co ciekawe po 100m droga wydaje się dziwnie znajoma... Okazuje się że objechaliśmy Wieżycę dookoła i żebyśmy w pewnym momencie skręcili w lewo, w ogóle nie musielibyśmy podjeżdżać asfaltem ;P . No cóż możemy się teraz chwalić że objechaliśmy dookoła najwyższy szczyt pomorza ;) .

Wyprawa do Decathlonu :D

Sobota, 14 kwietnia 2012 · dodano: 14.04.2012 | Komentarze 0

Taka tam wycieczka do sklepu. Jednak trasa trochę mnie zaskoczyła :D . Więcej na zdjęciach:

Na szczęście byliśmy przygotowani na taki teren ;]


Widoczek troche jak z sawanny

Pierwszy raz widziałem żeby po jeziorze pływały żaby, w ogóle pełne życia jeziorko i fajne miejsce.


i mapka (trochę pobłądziłem :> )
Pokaż trasę GPS#lat=54.352063196937&lng=18.586879999999&zoom=12&maptype=ts_terrain

W stronę Sobieszewa

Środa, 28 marca 2012 · dodano: 12.04.2012 | Komentarze 0

Różne oblicza Trójmiasta

Piątek, 23 marca 2012 · dodano: 27.03.2012 | Komentarze 4

Saphirka na obcasach

Poniedziałek, 12 marca 2012 · dodano: 12.03.2012 | Komentarze 0

Wpadłem ostatnio na pomysł, żeby pojeździć po Trójmiejskim Parku Krajobrazowym. Pare razy jeździłem po lesie no, ale niestety te opony które mam kompletnie nie nadają się na te warunki. Stąd też myśl, żeby kupić szersze opony. Po zimie był już ostateczny czas na wymianę jak się okazało całego napędu więc w sklepie rowerowym przy okazji pytam o opony. Najpierw sprzedawca wyjmuje jakieś trochę szersze, ale z bieżnikiem. Myślę że różnica byłaby nieznaczna, proszę więc o jakieś dużo grubsze. No więc facet wyjmuje takie, jednak mówi że wątpi że zmieszczą się one w ramę. Odpowiadam że chce spróbować. Serwisant ma trochę czasu i zaprowadzam najpierw do niego rower, a po chwili przynoszę pierwszą oponę.

Facet w sklepie twierdził, że najgorzej będzie z tyłu w miejscu, gdzie rama zwęża się przy supporcie. Serwisant za to mówi, że z przodu na pewno nie wejdzie i zaczyna od tylnej opony. Zakłada... zmieściła się. Pompuje... ociera, ale to pancerz który można przypiąć zipem do ramy. Odstępy całkiem spore (facet w sklepie wyliczył że po napompowaniu będą jakieś 2mm luzu z obu stron :D , ale jest więcej). Facet nie może się nadziwić geometrii ramy Saphirki, twierdzi, że do mało którego trekkinga zmieściłyby się takie opony i że mam farta.

Skoro weszło na tył mówię że chce spróbować też na przód. Serwisant zachęcony pierwszym sukcesem zgadza się i po chwili wracam z drugą oponą. Założona, napompowana - kręci się, działa :D .

- No to teraz będziesz miał wysoko do wsiadania - mówi serwisant. No tak teraz najlepsze.
Wymiary opon wyprawowych: 1,25/28cali
Wymiary nowych opon: 2,1/29cali

Zadowolony, mimo znacznie odchudzonego portfela (napęd z oponami wyniósł jakieś 400zł) wsiadam na rower i faktycznie jakoś wyżej :D . Po chwili jednak się przyzwyczajam i wracam do domu. Mała to przyjemność, bo z Marathonkami na kierownicy i całym osprzętem w plecaku, ale jadę. Próbuję jak najmniej hamować, po obejrzeniu stanu klocków... Które btw też już są zamówione i czekam na przesyłke (80zł za 4 klocki agh ). Wracam, robię zdjęcia nie mogąc się nadziwić przemianie (wcześniej odkręciłem błotniki, stopkę, bagażnik, lampki, koszyk na bidon). Teraz trzeba zaprowadzić rower do piwnicy i w końcu zjeść jakieś śniadanie i brać się za naukę.

...ale że słońce świeci tak ładnie trzeba było wybrać się na jazdę próbną ;) .

Wrażenia?
Zupełnie inna jazda, choć rower wciąż ten sam. Nie trafiliśmy na teren nie licząc paru górek nad morzem, ale następnym razem kierujemy się już prosto na Gdańsk Oliwę i TPK!

Pozdroo

Jedno zdjęcie porównawcze sprzed transformacji:


I po ;)


;)


I wspomniane odległości od ramy:

Pożegnanie zimy

Poniedziałek, 20 lutego 2012 · dodano: 25.02.2012 | Komentarze 0

Po czwartkowym wypadzie postanowiłem wrócić nad morze z aparatem. Niestety krajobrazy już nie te co ostatnio, bo od wczoraj odwilż ale za to jest ciepło. Po dojechaniu na plażę wychodzę na ostały przybrzeżny śniego-ląd i fotografuje. Pare zdjęc wychodzi nawet fajnie:





W końcu jednak trzeba wracać. Jazda po wciąż zamrożonym piasku przy brzegu nie sprawia większych kłopotów. Również przejechałem kawałek po lodzie przykrytym cienką warstwą wody niedostępnym dla pieszych. Kiedy jestem już niedaleko domu stwierdzam że jeszcze bym sobie pojeździł więc ruszam do centrum, by obejrzeć stare miasto. Kiedy trafiam na żuraw i słynne statki mimowolnie uśmiecham się, gdy przypomina mi się nasz rajd na Hel. Tu pytaliśmy o drogę a tu robiliśmy sobie zdjęcia... A mieszkając tutaj dopiero pierwszy raz wybrałem się choć wcale tak daleko nie mam. Na rzece widać kilku wędkarzy. Nie mam jednak zdjęć z tamtąd - baterie zbyt zmarzły i odmówiły posłuszeństwa. Pokręciłem się trochę i obrałem kierunek spowrotem.

I pownienem tu skończyć, ale pech chciał, że zjeżdżając po dość stromych schodach prowadzących do tunelu pod torami pod samym naszym domem nie skupiłem się i po ok 1/3 zjechałem na schody a z ok połowy leciałem już bez roweru prosto na twarz. Lewy nadgarstek nauczony już po przygodzie na snowboardzie odruchowo się schował, ale prawy przyjął większość impetu upadku. Następnego dnia podejżewając złamanie w nadgarstku czekałem 3 godziny na prześwietlenie w szpitalu studenckim już przygotowując się psychicznie na bolesne nastawianie i gips jak było w przypadku lewej ręki. Diagnoza jest jednak inna. Zamiast gipsu szyna i kontrola za tydzień. Ktoś nade mną czuwał, a właściwie nad nami bo u Saph też żadnych obrażeń nie znalazłem.

Wpis piszę z lekkim opóźnieniem więc mogę już powiedzieć że ręka szybko się regeneruje i już niedługo ruszymy na wiosenne wycieczki : ] .

Tłusty czwartek

Czwartek, 16 lutego 2012 · dodano: 25.02.2012 | Komentarze 0

Po długich mrozach ciekawość zawiodła mnie nad morze. Zamarza ono dużo ciekawiej niż jeziora. Symetryczne kry, wyspy lodowe, gęsta jak kruszony lód woda, na której ptaki stają bez problemów na nogach i oscylują w górę i w dół w rytm fal. Do tego spadła niespotykana tutaj ilość śniegu. Na trawnikach było go tyle że wjeżdżając na nie tworzyliśmy fontanny śniegu w koło nas i zostawiając za sobą głębokie pozawijane ślady. Tylko jedna tabliczka zmusiła nas do zatrzymania się i przerwania tej zabawy. "Pączki 0,99gr". No tak - dzisiaj tłusty czwartek. Wzięłem 5 i lecimy nad morze, przebijając się gdzie się da przez jak najgłębszy, biały śnieg który wciąż uchował się od ludzkich ulepszaczy w postaci piachu i soli. Kiedy już Saph kompletnie zmieniła kolor na biały (swoją drogą wyglądała niesamowicie, pech chciał że akurat rozładował mi się telefon) dotarliśmy na plażę.

Zmieniło się tutaj niemało. Małe zaczątki lodu przy samym brzegu przekształciły się w swoisty "lądolód" a kilkaset metrów wody licząc od brzegu zmieniło się we wcześniej wspomniany kruszony lód. Nikt na te lodowe formacje nie wychodził, ale nam to jakoś nie przeszkadzało i rozkładając swój ciężar na dwie nogi i dwa koła ostrożnie dostaliśmy się aż do samej wody, gdzie usiadłem na formacji śniegowo-lodowej, powstałej chyba przez rozbijające się tam fale. Po 5 sekundach od wyjęcia pączków zleciały się okoliczne ptaki. Wciąż nie mogę się nadziwić ich refleksowi, wyczuciu czasu i szybkości w łapaniu rzucanych kawałków chleba czy pączków. I tym sposobem zawsze coś tam ode mbnie wyciągną ;) . Zresztą miałem i tak wystarczająco, by wykarmić stadko, które jakby w wyrazie wdzięczności dotrzymało mi towarzystwo. Nie wiem nawet ile czasu tak siedziałem, w końcu jednak trzeba było wracać do rzeczywistości. W drodze powrotnej oczywiście znowu przez najgłębsze zaspy znów Saphira przekształciła się w śniegową królową, a razem z nią moje jeansy od kolan w dół. Nasz wygląd myślę że najlepiej opisuje krótka rozmowa ze starszym panem pod naszym domem gdzie próbowałem pozbyć się jak największej ilości śniegu coby piwnicy nie zalać:

- O Boże gdzie pan jeździł?
- Nad morze :)
- Nad morze... :D

Dwie gleby !

Sobota, 14 stycznia 2012 · dodano: 14.01.2012 | Komentarze 0

Wreszcie spadł śnieg więc trzeba pojechać się trochę poślizgać! Kierunek? No raczej że nad morze :D . Wychodzę a tu taaki wiatr, no ale nie ma co się zniechęcać. Śnieg (a raczej zmrożony śnieg i lód) moło skrzypią pod kołami, ślisko jak cholera, no ale jedziemy. Ludzi jakoś strasznie mało, rowerzystów na trasie minąłem może czterech z czego żadnego na tak zwykle uczęszczanej nadmorskiej promenadzie, jedną zakapturzoną osobę nordic walking i może z dwóch biegaczy. No sami najwięksi twardziele pozostali na placu boju :D . No i tak jade jade driftując czasem na niezwykle śliskich chodnikach a tu JEEB. No tak wiele nie trzeba... no ale wszystkie części (ciała czy roweru) mamy całe to też nie zrażając się strasznym bocznym siatrem (raz prawie wjechałem w znak, omijając go ledwo od strony trawnika) jedziemy dalej. Dojeżdżając już nad samo wybrzeże jadę po kompletnie litym lodzie na śladzie od kół jakiegoś samochodu (prawdopodobnie piaskarki z solą stąd ten lód). "Czemu by nie pojechać po tym lodzie na lemondce?" - pomyślałem. No i JEEEB! Nawet nie zauważyłem kiedy... po prostu chwila i jechałem na dupie a nie na rowerze po tym lodzie. Pozytyw jednak taki że całą siłę wynikającą z prędkości z jaką jechaliśmy wytraciliśmy stopniowo z gracją sunąc już na leżąco ;) . Zabawa przednia polecam :) . Dalej jesteśmy cali i zdrowi więc docieramy w końcu na plażę. A tam...
..
...
:O
Sztorm.
Pierwszy raz widziałem tak wzburzony Bałtyk który można spokojnie porównać (no może z lekką przesadą) do falującego Morza Czarnego. Woda docierała na sam koniec plaży (przy molo dalej było mało widać). W ogóle dalsze 3/4 mola było zamknięte bo woda z fal uderzających o nie aż tam docierała. Jak przyjeżdżałem to jakaś parka właśnie wracała zza odgrodzonego taśmą terenu i też o tym myślałem, ale całe szczęście że nie wymyśliłem, bo po jakichś 3 minutach pojawiła się straż miejska :P . Nakręciłem filmik komórką (ręce zgrabiały w 0,15sekundy) ale jest nudny i prawie nic nie widać. To trzeba na żywo zobaczyć po prostu o czym chyba fanów rowerów nie muszę przekonywać ;) . Powrót już bez przygód :) .

Odległość i czas oszacowany zapomniałem licznika, ale sprawdzilem na bikemapie odległość no a czas mniej wiecej z oszacowanej prędkości ;)