Info

avatar Ten blog rowerowy prowadzi ostry7 z miasteczka Ełk/Gdańsk. Mam przejechane 4808.01 kilometrów w tym 22.00 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 17.87 km/h i się wcale nie chwalę.
Suma podjazdów to 6180 metrów.
Więcej o mnie.

baton rowerowy bikestats.pl

Znajomi

wszyscy znajomi(7)

Moje rowery

Saphirka #2
Rakieta
Saphirka 4449 km

Wykres roczny

Wykres roczny blog rowerowy ostry7.bikestats.pl

Archiwum bloga

Wpisy archiwalne w kategorii

Jade na kole do Austrii

Dystans całkowity:1680.34 km (w terenie 0.00 km; 0.00%)
Czas w ruchu:102:40
Średnia prędkość:16.37 km/h
Maksymalna prędkość:65.40 km/h
Liczba aktywności:16
Średnio na aktywność:105.02 km i 6h 25m
Więcej statystyk
  • DST 162.76km
  • Czas 09:41
  • VAVG 16.81km/h
  • VMAX 53.90km/h
  • Sprzęt Saphirka
  • Aktywność Jazda na rowerze

Z przygodami

Środa, 21 września 2011 · dodano: 02.11.2011 | Komentarze 1

Noc jedna z gorszych. Spałem na jakichś 3 kamieniach i nie było za wygodnie. Rano Jacek (podobno) próbował rozpalić ognisko ale się gaz w zapalniczce skończył. Trzeba było ruszać ostatni raz w drogę. Wczoraj skończył nam się też gaz w butli Jacka więc jedzenie też było na zimno (sałatka chlebowo - keczupowo - kukurydziana fuj :P ). Ledwo ruszyliśmy i zaczęły się podjazdy. I to jakie :o. Chyba najcięższe przez całą wyprawę (albo to wczorajsze zmęczenie). W każdym bądź razie droga do Opavy jest ciężka. No oprócz świetnych zjazdów, gdzie można troche poszaleć :] .


Dojeżdżamy po 16 i wstępujemy do Lidla. Kupuję najtańsze parówy (83% mięsa :O) i bułki i jem z keczupem. Iza dostaje info że za 2 godziny ma pociąg z Raciborza. Nam się tak nie spieszy więc się rozdzielamy (Iza ciśnie sama). My zajeżdżamy na pocztę - wreszcie wysyłam kartki. Potem jeszcze do sklepu po Kozele i inne pamiątki i w drogę. Okazuje się, że za Opavą jest już płasko więc jedziemy szybko póki jasno. Niestety mamy końcówkę września więc ok 19 zaczyna się zciemniać. Parę minut po 19 wjeżdżamy do Rzeczypospolitej Polski. Wrażenie jest nie za dobre - ładna droga od granicy zrobiona chyba na pokaz zaraz się kończy. Do tego miasteczka są zadymione i jakieś ponure. Zajeżdżamy na dworzec w Raciborzu i zaczyna się wielka rozkmina. W końcu staje na tym, że pojedziemy za godzinę do Rybnika pociągiem, z tamtąd do Katowic rowerami i z Katowic o 5:08 TLKiem do Ełku/Wawy. Po drodze jeszcze rodzice wpadli na pomysł, żeby kilka godzin różnicy nie czekać na dworcu w Katowicach (na którym można podobno łatwo dostać po gębie, o czym nawet przestrzegł nas typ w pociągu :P ), a żeby zajechać do koleżanki Adama, do Mikołowa, które było tak czy siak po drodze. No ale trzeba było jeszcze tam dojechać. Kierując się na Katowice wyujeżdżamy z Rybnika i ... masakra x|. Nic nie widać, samochodów sporo, oślepiają nas co chwilę, jeszcze częściej wpadamy na typowe dla polskich dróg wielkie i głębokie dziury (czasem aż dziwię się że Saphirka się tak dzielnie trzyma bez usterek). Jazda jest nieco przerażająca. Po jakimś czasie jednak wjeżdżamy do jednej miejscowości, potem drugiej, trzeciej, drogi są oświetlone a nawierzchnia dużo lepsza. Oznakowania jednak pozostawiają sporo do życzenia i w pewnym momencie już nie wiemy czy dobrze się kierujemy. Zajeżdżamy na stację Crab, gdzie facet tłumaczy nam elegancko drogę do samego Mikołowa (uwzględniając wszystkie skrzyżowania, ronda, mijane stacje benzynowe, nazwy ulic itd :) ). Wbijamy na czteropasmową ekspresówkę, która jest jednak zaskakująco pusca. Jedziemy więc sobie bezwnikowo, a tu z 3 km od Mikołowa zakaz ruchu rowerów :x . No nic jedziemy. Zaraz mamy zjazd na centrum Mikołowa. Bez większych problemów trafiamy też na rynek, gdzie mieliśmy się spotkać z Martyną. Na rynku znajduje się bardzo fajna fontanna, wyglądająca jakby woda rozsadziła brukowany chodnik. Po chwili dostaję telefon z wskazówkami jak do jechać do domu Martyny. Faktycznie jest to bardzo blisko więc już po chwili siedzimy w ciepłym domu przy jajecznicy z grzankami w rękach (mmm) . Po chwili rozmowy i zjedzeniu idziemy na jakieś pół godziny :P spać. Po tym czasi zbieramy się bez zbędnej zwłoki - zgodnie z planem. Martyna rozpisuje nam wcale nie taką prostą drogę do Katowic i na dworzec. Jeszcze raz wielkie DZIĘKI za ten nocleg :) . Dojeżdżamy jednak jakoś strasznie późno (4:40) i zaczyna się robić nerwowo, bo nie widać dworca. Mając niecałe 20 minut do odjazdu znajdujemy w końcu dworzec i zaczynamy szukać bankomatu. A tu jak na złość jakieś wpłatomaty. Kiedy znajdujemy bankomat, już skończyłem transakcję i czekałem na kasę, gdy się zaiwiesił :/ . W końcu udaje się znaleźć następny - wypłacam 200 żeby było szybciej i lecimy pod prąd na dworzec. Potem szybko podziemiami na peron i do pociągu. ZDĄŻYLIŚMY! W pociągu oglądamy zdjęci i szybko zasypiamy. Za Wa-wą, gdy Jacek wysiada, przypinam rower zapinką w wagonie żeby się nei przewrócił. No i nie mogę znaleźć teraz klucza :/ . Chyba w Ełku będzie akcja cięcie linki...
[kuurde tyle zamieszania że właściwie nie ma żadnych zdjęć ;o]




Uff, kombinerkami i brutalną siłą udaje mi się ją przerwać parę km przed Grajewem. Nieźle się patrzył konduktor na mnie, ale jak zaczęłem mu tłumaczyć że zgubiłem klucz powiedział że on chce tylko bilet :D .

No i dojechałem :]

Dzięki wszystkim którzy dotrwali w czytaniu relacji do końca :)
Do następnego :)




No i na dobry koniec FILMIK!
&feature=channel_video_title


Kategoria Jade na kole do Austrii


  • DST 161.28km
  • Czas 09:23
  • VAVG 17.19km/h
  • VMAX 50.10km/h
  • Sprzęt Saphirka
  • Aktywność Jazda na rowerze

Spina!

Wtorek, 20 września 2011 · dodano: 02.11.2011 | Komentarze 0

... No ale jechać trzeba. Jak się okazało spaliśmy 1,8km od granicy czesko - austriackiej (w linii prostej z kilometr). No i jechaliśmy - dość szybko i równo. Pierwsze 60km aż nas zaskoczyło gdy zatrzymaliśmy się na postój przy Kauflandzie (kupiliśmy skvarkową pomazankę i sos czosnkowy). Po drodze (przez cały dzień) widzimy spore elektrownie solarne. Robią wrażenie, choć dziś raczej dużo prądu nie naprodukują :P . Po tych pierwszych 60km pogoda się ogarnia i nie pada już aż do wieczora (i po wieczorze też nie ;P ). Mamy na drodze kilka bardzo ciężkich podjazdów. Ciężkich głównie z powodu że jesteśmy ciepło poubierani i spoceni więc rozbierać się też nie za bardzo. Zjazdy natomiast zazwyczaj są wiatrem w twarz lub po słabej nawierzchni. Widzimy po drodze fajny, ale jak na mój gust przesadnie odnowiony zamek, który wyglądał bardziej jak hotel :P . W Kromirez wpadamy na ładne stare miasto, kupujemy makaron i ketchup na wieczór i dalej, do Ołomuńca. Tam też spotykamy Polską wycieczkę (Z Lublina chyba). Zajechaliśmy tam już po ciemku i tylko na szybko objechaliśmy stare miasto, tętniące nocnym życiem. 10 km dalej zjeżdżamy na drogę podrzędną, potem na jeszcze podrzędniejszą, by w końcu rozbić się na przeoranym błotnistym polu -.-







Kategoria Jade na kole do Austrii


  • DST 83.36km
  • Czas 04:52
  • VAVG 17.13km/h
  • VMAX 48.30km/h
  • Sprzęt Saphirka
  • Aktywność Jazda na rowerze

86 centów dla tego pana!

Poniedziałek, 19 września 2011 · dodano: 02.11.2011 | Komentarze 0

Trochę kropiło więc średnio szybko się zebraliśmy. Czem prędzej do sklepu bo już umierałem z głodu. Znaleźliśmy po drodze supermarket Hofer (w Polsce Aldi) gdzie kupiliśmy brakujące zapasy. Centy znów pozytywnie nas zaskoczyły. 20 Euro już nie było potrzeby rozmieniać. Z garści drobniaków swoich i Jacka nazbierałem 87 centów i poszedłem je wydać (no żeby nie nosić). Kupiłem 2 kilo bananów (po 39 centów) i idę do kasy. A tam naspeedowana kasjerka policzyła moje banany razem z zakupami za jakieś 150 Euro gościa przede mną (zapłacił i nawet nie zauważył). No to mówię, że te banany to moje, a kasjerka żebym panu zapłacił. No i dostał garść żużlu :P . Śmieli się z tego z kolegą chyba jeszcze dłużej od nas :) . Najedzeni możemy jechać dalej. Nie dość że wiatr masakralny to jedziemy przez najbardziej wietrzne tereny (wstawiane są tu prądotwórcze wiatraki. Podjazdy jedne z najcięższych z drogi bo niby zimno, więc w kurtkach jedziemy, a na podjazdach grzejemy się strasznie. Potem teren się już wypłaszcza. Znajdujemy kopę ziemniaków przty drodze (bierzemy z 5) i zatrzymujemy się przy kiblu. Z zewnątrz wygląda jak zwykła buda a tu fajnie wyposarzony, ze światłem, podpięty pod rury i w ogóle.






Jechaliśmy dalej i co raz zatrzymywaliśmy się pod drzewami bo padał nieprzyjemny deszcz. Jadąc widzimy sporo zwierzyny biegającej na polach i przez ulicę - sarny kuropatwy itp :) . Około 19 znaleźliśmy miejsce na nocleg bo zanosiło się na burzę. I właśnie kiedy wyciągnęliśmy i rozłożyliśmy sypialnię lunęło jak z cerbera! Wiatr miotał namiotem jak szatan więc jak najszybciej rozstawiliśmy go i wleźliśmy do środka. Mokro - sakwy mokre, podłoga mokra, karimaty mokre. Dodatkowo mokry też śpiwór z otwartej sakwy :( . Wypijamy austriackie pivko i się kładziemy. Namiot trochę przecieka (źle rozbity). Budzę się cały w śpiworze, a kaptur od śpiwora mokry. Siąpi dalej deszcz, a do Polski 2 dni i 320km. Będzie ciężko...


Kategoria Jade na kole do Austrii


  • DST 125.27km
  • Czas 07:51
  • VAVG 15.96km/h
  • VMAX 36.80km/h
  • Sprzęt Saphirka
  • Aktywność Jazda na rowerze

Budki telefoniczne

Niedziela, 18 września 2011 · dodano: 24.10.2011 | Komentarze 0

Jadąc dalej Donauradwegiem natrafiamy na piękne posągi. Przedstawiają scenę oświadczyn, w której oprócz pary biorą udział rycerze w różnym uzbrojeniu. Wykonane są z dbałością o najmniejsze szczegóły i robią mega wrażenie.
od strony miasta Tulln efekt dopełnia jeszcze kaskadowa fontanna. Przy posągach gubimy Izę :P .








Po zwiedzeniu miejskiego rynku idziemy na Pizzę (6Euro), bardzo dobra, no nie najedliśmy się, ale na wyprawie mamy apetyt do potęgi 3 x| . Czekając na pizzę zaszedłem do info turystycznego więc jedziemy zobaczyć pozostałe atrakcje z miasta : fontannę z jakichś archaicznych kamieni (niby 30 milionów lat miały jak dobrze zrozumiałem), rondo z syrenką, kościół do którego też wchodzę się pomodlić (dziś niedziela). Po wyjściu z kościoła dodzwania się do nas Iza i dowiadujemy się że jest 10km z przodu. Doganiamy ją i zbliżamy się coraz bardziej do Wiednia. Po drodze ścigamy się z promem płynącym z prądem i ledwo ledwo, ale wygrywamy :) .





W ogóle Dunaj tutaj przypomina już bardziej jezioro. na brzegu gdzieniegdzie plażują ludzie, po Dunaju pływają motorówki, nawet jacht. Co raz mijamy przystanie dla motorówek. Czasem gdzieś przy brzegu kołyszą się zakotwiczone łódki z opalającymi się austriakami :D . Z takimi widokami docieramy do Wiednia. Cały czas Donauradwegiem wbijamy się do tego wielkiego miasta. Miasta całego w graffiti. Gdzie się nie obejrzałem było pomazane, ale zazwyczaj ładnie i z sensem ;) . Zatrzymujemy się przy barze, gdzie Jacek kupuje (1,90E ; o ) kanapkę z szynką. Nagle słyszymy, że ktoś gada po polsku. Sakwiarze. No to my do nich:
- Dzień dobry!
- <śmiech> dzień dobry. A wy skąd?
- Z Polski :D (jakoś się nasunęło z jakiejś polskiej komedii :D )
- <znowu śmiech ? > No pewnie że z Polski
No i powiedzieliśmy, że z Jeleniej, nie dowiedzieliśmy się tylko skąd oni, bo pojechali :P . Po chwili dalszej jazdy wzdłuż Dunaju (mijamy fajne klatki z boiskami do nogi i kosza) wyjeżdżamy w końcu na górę do miasta i od razu natrafiamy na O-GRO-MNY kościół. Kawałek dalej grupa tancerzy robi dobre show, które aż do końca oglądamy. Kawałek dalej gra jakaś kapela, jeszcze dalej akordeonista (w kółko) "nad pięknym modrym Dunajem". Wszędzie pełno ludzi, Iza kupuje jakieś czekoladki u Mozarta i ruszamy dalej. Zaczynają się wielkie pałace i rzeźby. Mimo, że były tak ogromne i naprawdę ładne jakoś nie zrobiły na mnie jakiegoś wielkiego wrażenia. Dopiero inny, z rzeźbami przed wejściem, wjazdami po bokach i rzędami kolumn sprawił że osłupiałem. W parkach, na murkach pod pałacami pełno ludzi leży, sz książkami, bez, śpią odpoczywają... :] Akurat trafiamy tysz na weselną sesję zdjęciową na schodach pod jednym z pałaców. Ściemnia się więc trzeba wyjeżdżać.











Z pomocą GPSa obieramy drogę na mosty przez kilka odnóg Dunaju. Na największym oprócz straszliwej wichury, która zaczęła się jeszcze w mieście, łapie nas ulewa. Zajeżdżamy więc na przystanek tramwajowy, a że deszcz wygląda na przelotny robimy tam sobie tradycyjnie makaron z cebulą i keczupem ^^. Nie wiem na co ludzie śmieszniej patrzyli - na gotowanie na przystanku, czy na to jak jedliśmy z Jackiem w budkach telefonicznych :D (tam najmniej wiało) Po zjedzeniu wyjeżdżamy z Wiednia. Wyjeżdżamy z Wiednia. Wyjeżdżamy... wyjeżdżamy... wyjeżdżamy... czasem po jezdni, czasem chodnikiem, czasem po ścieżkach rowerowych, których jest tutaj też pełno. W końcu miasto się kończy i trafiamy na naszą EuroVelo 9-tkę. Jedziem szukać noclegu. Wieje tak, że nie sposób prosto jechać (centralnie z lewej strony). Zatrzymujemy się przy "ambonie" leśniczego, ale po wejściu i zobaczeniu jakie to małe, syf i pająki stwierdzamy że jedziemy dalej. Tam znajdujemy jakąś strasznie nieurodzajną polanę usianą kamieniami, no ale osłoniętą od ludzkich spojrzeń i wiatru więc idziemy spać.


NA GŁODNEGO :(


A wieczorem z drzew wyleciały jeszcze 3 kuropatwy brzmiące jak jakiś helikopter :D






Kategoria Jade na kole do Austrii


  • DST 74.66km
  • Czas 04:47
  • VAVG 15.61km/h
  • VMAX 43.60km/h
  • Sprzęt Saphirka
  • Aktywność Jazda na rowerze

Das Konzert

Sobota, 17 września 2011 · dodano: 14.10.2011 | Komentarze 0

Wyspaliśmy się i wyjechaliśmy bardzo leniwie. Noc jedna z fajniejszych, jedyna wada, że na boku raczej nie dało się spać :( . Wyjechaliśmy po 11 a już po 14km w Ybbs dłuższy postój bo w WC znaleźliśmy gniazdka i ładujemy aparaty i mp3. Z Ybbs Iza wyjechała wcześniej, a my (kręcąc kolejne filmiki) ją goniliśmy.

Raz zatrzymaliśmy się nagrywać bardzo długie graffiti przedstawiające Dunaj i symbolicznie pobliskie miasta przybrzeżne. Tam połknął nas peleton ok. 50 osób w białych koszulkach. Trochę bez większego zastanowienia jechaliśmy z nimi i zjechaliśmy z Donauradwegu xD . Szczęśliwie jeden pan to zauważył i spytał dokąd jedziemy. Potem łamaną angielszczyzną wytłumaczył nam drogę z powrotem na naszą ścieżkę. Kawałek drogi dalej (już na naszej drodze rowerowej) stanęliśmy przy tablicach informacyjnych, a jakaś babcia na ławce (jak jakaś zjawa normalnie) pokazała nam skrót do miasta. No akcja jak z filmu :) . Skorzystaliśmy ze skrótu i faktycznie po chwili byliśmy w Melk, gdzie na wzgórzu stał wielki pałac. Zatrzymujemy się tam by do Izy zadzwonić, a tu przyjeżdża Iza :P . Stajemy chwilę na jedzenie (skończyliśmy chleby a jutro niedziela :/ ) i jedziemy dalej.




Trafiamy na bardzo fajny zamek na skale, który oglądamy z kamienistego wybrzeża (które znajduje się pod wodą gdy Dunaj ma wyższy poziom). Tam też prawie zostawiłem bidon, bo wśród białych kamieni nie wyróżniał się wcale. W każdym bądź razie bardzo fajne i klimatyczne miejsce. 10km dalej widzieliśmy wysoko kawałek ruin. Szkoda że nie mieliśmy czasu by tam wjechać. Widok na pewno byłby niesamowity.




Kontynuujemy dalej jazdę naddunajską ścieżką lecz fragment jest zamknięty i po strzałkach (w kształcie strzałki) jedziemy objazdem przez małe miasteczko. Jedziemy tak wąskimi uliczkami, kiedy trafiamy na rzędy ustawionych krzeseł. Naprzeciw nich natomiast zbiera się orkiestra. Wszyscy w ludowych strojach. Stajemy z Jackiem przyglądając się temu i oczekując na Izę która tym razem została trochę z tyłu. A tu jedna z uśmiechniętych pań, które soją na wejściach na plac proponuje nam klina jakiejś brzoskwiniówki. Aż ciężko odmówić no ale jakoś przeboleliśmy. Pytam się kiedy zaczyna się koncert - za 20 minut. Dostajemy też program. Kiedy dołącza Iza pani ponawia swój atak tym razem już z polanym kieliszkiem. Wypijam ja, wypija Jacek - no nic, zostajemy xD . Bardzo dobry trunek, zagrzał nas trochę. Facet podszedł śmiejąc się "Fire water, fire water" (chyba skojarzył polaków :D ) . No i zaczyna się koncert. Dziewczyny grające na fletach i klarnetach uśmiechają się do nas. Na perkusji grają młode chłopaki, na tubach trąbkach i innych takich dorośli mężczyźni i kobiety, wszyscy w klimatycznych strojach. Jest także dyrygent. Do tego wszystkiego grają naprawdę dobrze i kilka super kawałków. Koncert (chyba po 3 bisach) niestety się kończy i już po ciemku trzeba ruszać dalej. Po drodze Iza ogołaca pół winiarni z winogron :P . Znajdujemy nocleg na jakiejś rybackiej miejscówce (właśnie przyjechali kiedy to piszę w niedzielę rano), ale przywitali nas i nie mają nic naprzeciwko.





Kategoria Jade na kole do Austrii


  • DST 131.70km
  • Czas 08:24
  • VAVG 15.68km/h
  • VMAX 54.70km/h
  • Aktywność Jazda na rowerze

Spanie na belach

Piątek, 16 września 2011 · dodano: 14.10.2011 | Komentarze 0

Obudziły nas jeżdżące w koło trajktory. No fakt - trafiliśmy akurat na okres zbiorów kukurydzy. :P Nikt jednak do nas nie podbił co więc tylko szybko się zwinęliśmy i no problema. Tym razem zakupy w EUROSPAR :) . Kupiłem nawet łyżkę za 2 Euro więc już mam wszystko co do jedzenia potrzebne.



Później zajechaliśmy do Steyr, które było ładne, aż chciałem kupić kartkę, ale... nie było gdzie. A jak w końcu znalazłem stoisko to kartki stamtąd nie dość że nie urywały dupy to także nie gniotły jajec... Wstąpiłem na chwilę też do kościoła. Za Steyr na fajnej miejscówie z tunelem prowadzącym do jeziora zjedliśmy drugie śniadanie (no może nawet obiad). Zaraz dotarliśmy do pierwszych znaków na Donauradweg. Gdzieś jednak zgubiliśmy znaki, a że w Enns do Dunaju wpada jeszcze inna rzeka to przedostanie się na drugą stronę okazało się nie lada zadaniem.


[/img]





W końcu przejeżdżamy mostem krajowej 1-ki (która była dojazdówką do A1-kii trochę baliśmy się w nią wjeżdżać.) Za mostem trzymaliśmy się już Dunaju i znaków i jechaliśmy po ciemku. Nie było widać licznika ani zegarka - po prostu jechaliśmy, rozmawialiśmy, czasem trochę marzliśmy bo od Dunaju trochę wiało chłodem. Duży kawałek drogi jechaliśmy też w gęstej, wręcz filmowej mgle. Przejeżdżamy przez klimatyczną miejscowość Wallsee, gdzie wjazdu pilnował krasnolud, elegancko wyrzeźbiony i podświetlony tak, że naprawdę robił wrażenie. W między czasie urwałem suwak od sakwy *_*. Kiedy licznik wskazywał już 130km zatrzymaliśmy się na nocleg w ładnym miejscu, prawie nie widocznym z Donauradwegu. Stał tam rząd słomianych bel zawiniętych w folię i postanowiłem, sposobem podpatrzonym kiedyś w internecie, na nich się przekimać. Było dość wygodnie, a przede wszystkim ciepło. Od jakiegoś czasu bolało mnie ucho, ale dziś cały dzień i całą noc spędziłem z koszulką zawiązaną na głowie i już jest dużo lepiej. Rano zobaczyliśmy , że blisko naszego noclegu są jakieś jakby stare obwarowania kamienne. no i oczywiście spojrzenia ludzi widzących mnie śpiącego na belach o_o ;) .

P.S. Ze zdjęć (robionych zresztą już rano jak nie spałem) może nie wygląda ale nocleg naprawde udany - spać trzeba było na plecach tylko tak było wygodnie. No ale obiecałem komuś te zdjęcie :D .


Kategoria Jade na kole do Austrii


  • DST 96.33km
  • Czas 06:06
  • VAVG 15.79km/h
  • VMAX 55.50km/h
  • Sprzęt Saphirka
  • Aktywność Jazda na rowerze

Leżakowanie w Gmunden

Czwartek, 15 września 2011 · dodano: 14.10.2011 | Komentarze 0

Dzień zaczął się od bardzo fajnego odcinka R2 z podjazdami i zjazdami, gdzie nakręciliśmy sporo filmików. Dla Izy nie wypięły się SPDy i jebła w miejscu (i jeszcze ją osa użądliła) toteż postanowiliśmy się rozdzielić i my z Jackiem jechaliśmy górkami R2-ką a Iza drogą główną nad jeziorem. Po drodze mieliśmy podjazd 13%, mijaliśmy wybieg z jeleniami, sarnami i muflonami. Chwila postoju nad jeziorem z karmieniem kaczek, łabędzi i rybitw i z powrotem na R2 (już w trójkę) . Tą trasą też dostaliśmy się do znanego już nam Gmunden, które jednak dzisiaj wyglądało inaczej zasnute mgłami. Rozstawiliśmy tam dobrą imprezę z makaronem, cebulą, mięchem, kukurydzą i keczupem, a potem wbiliśmy na plac zabaw na hamaki :D .






Potem zakupy w Sparze - udało mi się nawet napisać 1,20 kartki :P . Czas jednak pożegnać Gmunden i góry. Na znanym nam już 8-kilometrowym odcinku do R4 natrafiiśmy na ostry (chyba z 20%) podjazd, krótki, a prowadzący na most rozpięty wysoko nad rzeką. Kiedy zjeżdżamy na R13 okazuje się być pagórkowata i dająca wiele pięknych widoków. A wszystko dzięki temu, że nie prowadzi wzdłuż rzeki (te wzdłuż rzek są zazwyczaj wzdłuż brzegu i są płaskie). Mijamy kolejne wielkie bociany ustawione w ogródkach ludzi. Jest to symbol, że w domu urodził się kolejny mieszkaniec. Czasem dodatkowo dopisywane jest imię dziecka lub data urodzenia. Raz chciałem szybko zawrócić bo na ziemi leżała śruba rzymska i właśnie kiedy Jacek czytał głośno tabliczkę "Achtung unfall" wywalił mi się rower :D . Kiedy słońce chyliło się ku zachodowi znaleźliśmy miejscówę idąc tunelem między polem kukurydzy i lasem.







A propo śruby rzymskiej - trzeba w końcu zrobić jakąś listę rzeczy znalezionych :) :
LISTA RZECZY ZNALEZIONYCH:
- błyszczyk do ust (wykorzystania do napisania "PL" na sakwach)
- gumy do żucia (wyżute x) )
- mapa Polski
- odblaski (wszyte w sakwy)
- śruba rzymska (?)


Kategoria Jade na kole do Austrii


  • DST 93.74km
  • Czas 06:18
  • VAVG 14.88km/h
  • VMAX 59.80km/h
  • Sprzęt Saphirka
  • Aktywność Jazda na rowerze

Widelec

Środa, 14 września 2011 · dodano: 13.10.2011 | Komentarze 0

Rano niezłe zaskoczenie, bo pani Stachowa wpadła spytać czy chcemy kawę i jeszcze dała nam 20Euro żebyśmy w Salzburgu poszli do Maca :o . Pogoda trochę gorsza bo nieźle się chmurzyło, no ale na razie nie pada, to jedziemy. Po chwili zaczyna mżyć i natrafiamy (w końcu) na jakiś cięższy podjazd. Najpierw zdobywamy przełęcz 752m.n.p.m. a po chwili 769.



Około 12 kilometrowy odcinek do Salzburga okazał się jednak chyba najcięższym odcinkiem z całej drogi. Po zjazdach bolały mnie oczy tak, że prawie nic nie widziałem (a okulary w deszczu też się nie sprawdzały), tymczasem zaczęło lać tak, że w kilka minut byłem przemoczony i myślałem tylko żeby schować się przed deszczem. Na zjazdach zimno było nie do wytrzymania, a woda zalewała oczy. W Salzburgu (na samym początku) zostałem na światłach, a że nie wiedzaiłem gdzie pojechali Jacek z Izą zajechałem pod pierwsze schronienie od deszczu jakie zauważyłem - tunel prowadzący do sklepów. Tam od razu wytarłem głowę zdjąłem kurtkę i włożyłem polar i grzałem dłonie. Kiedy palce mi już trochę odtajały napisałem do reszty sms z zapytaniem gdzie są i okazało się że w cpn-ie 20m dalej. Nie wiedziałem jeszcze że to tak blisko, zresztą nie miałem ochoty wychodzić znowu na ulewę, więc siedziałe,, grzałem się, zjadłem ciastka :P .Po jakichś 30 minutach deszcz prawie ustał więc poszedłem na owy CPN. Jacek i Iza bili już jednak w pobliskim McDonaldzie. Dołączyłem więc do nich i wydałem swoje 7Euro z centami zgodnie z ich przeznaczeniem na 2 cheeseburgery, 2 chickenburgery i gorącą herbatę. Rowery postawiliśmy w szerokim wejściu i o dziwo nikt się nie sprzeciwiał. Jak miło było się zagrzać w ciepłym macu i zjeść coś ciepłego po tej deszczowej przeprawie. Jacek naładował też aparat i dorwał gazetę gdzie znaleźliśmy całkiem pozytywną prognozę pogody, która dodatkowo się sprawdziła - po niedługim czasie akurat jak podeschnęliśmy niebo się rozjaśniło i deszcz ustał.

Zwiedziliśmy więc Salzburg - stary rynek, zobaczyliśmy zamek (o którym dopiero po powrocie rodzice przypomnieli mi że tam byłem :D ) widzieliśmy też ciekawą uliczkę, pomnik Mozarta i wiele innych rzeczy.










Jak kupowałem kartki i spytałem sprzedawdczynię o łyżkę lub widelec jakiś facet w garniaku podchwycił "Spoon? You want to buy a spoon?" I najpierw myślał gdzie mógłbym ją kupić i jak stwierdził że chyba jednak nigdzie tutaj stwierdził że przyniesie mi swój widelec z bióra : o. I faktycznie przyniósł - o zapłacie nie chciał nawet słyszeć. Faktycznie świat pełen jest dobrych ludzi... No i ruszyliśmy spowrotem na północ naszą Salzklammergutradweg z lekkim uczuciem żalu odwracając się od wyższych gór widocznych gdzieś na południu.





Jechaliśmy tak do wieczora, raz spytaliśmy się o nocleg gospodynię jakąś ale albo nie zrozumiała, albo odmówiła. [dziwna była - śmiała się jak szatan] W każdym bądź razie odesłała nas 3 domy dalej do jakichś Zimmer frei. Dalsza droga to kolejna piękna ściażka rowerowa. Mieliśmy nieco mało km to jechaliśmy do 23. W końcu przy postoju przy kiblu znaleźliśmy fajny przystanek na którym zdecydowaliśmy się spać. Iza poszła do kibla a ja z Jackiem rozłożyliśmy się na wąskich ławeczkach. Nie za wygodnie, mało miejsca, co raz jeździły samochody. No ale patrząc na czas po którym na pobliski parking zaczęli się zjeżdżać ludzie do pracy, jednak trochę się przespałem. Nasza "doba przystankowa" kończyła się o 6.05 więc wstaliśmy trochę wcześniej i ogarnęliśmy przystanek. Przed chwilą wywiesiłem ręcznik do suszenia i zjedliśmy owies. Spojrzenia ludzi - bezcenne, a szczególnie dzieciaków jadących autobusem do szkoły ^^. No ale to już zdaję się kolejny dzień ;) .




Kategoria Jade na kole do Austrii


  • DST 109.88km
  • Czas 06:50
  • VAVG 16.08km/h
  • VMAX 55.50km/h
  • Sprzęt Saphirka
  • Aktywność Jazda na rowerze

Wbijamy do jeziora!

Wtorek, 13 września 2011 · dodano: 12.10.2011 | Komentarze 0

Rano znaleźliśmy jeszcze rogaliki pod namiotem :) . W domu już nikogo nie było, tylko bateria do aparatu na tarasie, która ładowała się całą noc :) . Napisaliśmy podziękowania i podpisaliśmy się na jednej z czekolad S-budget, którą zostawiłem na sole na tarasie przy którym jedliśmy wczoraj Kasewurst. Wczoraj pani Sylwia sporo opowiedziała nam o miejscowości Hallstatt więc postanowiliśmy odbić ok 20km i zajechać tam. Cały czas oczywiście ścieżkami rowerowymi.




Mijamy sporo innych rowerzystów, często starszych, zawsze uśmiechniętych, z którymi witam się krótko "Halo" i właściwie zawsze dostaję życzliwą odpowiedź. Hallstatt leży nad dużym jeziorem, więc po chwili zaczynamy jechać wzdłuż brzegu. Woda jest przejrzysta i czysta. W końcu decyduję się wykąpać. Zatrzymujemy się w takiej budce przy jeziorze i wbijam do wody. Nie było lekko - woda zimna, a dno kamieniste a dalej muliste, no ale warto było - w końcu jakieś orzeźwienie no i jakie uczucie pływać w krystalicznie czystym jeziorze, będąc okrążonym przez wielkie góry.



Samo Hallstatt okazało się być piękną, bardzo klimatyczną miejscowością. Była tam też kolejka, którą można było wjechać do kopalni soli ale wejściówki były dość drogie no i nie było za bardzo gdzie zostawić rowerów i sakw.

Droga powrotna do punktu w którym zjechaliśmy na Hallstatt była szybsza, bo tym razem lekko z górki. Kierując się na Salzburg jechaliśmy wzdłuż kolejnego jeziora - Volfgangsee. Po drodze zatrzymał nas i jakąś rowerzystkę facet, tłumacząc że kręcą tutaj film i poprosił byśmy 2 minuty poczekali :) . W miejscowości Sankt Gligen widzieliśmy dom Mozarta. Tam też znaleźliśmy Spara i zrobiliśmy zakupy tradycyjnie głównie z naszych ulubionych marek.




Kawałek po wyjechaniu spotkaliśmy przydrożny nowoczesny i bajerancki kibel, a kawałek dalej zaczęliśmy szukać gospodarza. Stachu do którego zacząłem mówić niemiecką formułkę przerwał mi i psytał czy mówimy po angielsku. W ogóle chyba był czechem bo spytał "Do you need vodou?". W każdym bądź razie powiedział, że po drugiej stronie ulicy no problem i wytłumaczył nam drogę do Salzburga. Rowery mogliśmy schować do jakiegoś kurnika, opuszczonego domu owcy czy co to tam było :) . Po lekkim spięciu na temat dalszej drogi (ja chcę w wyższe góry :P ) poszedłem szybko spać.


Kategoria Jade na kole do Austrii


  • DST 82.40km
  • Czas 04:58
  • VAVG 16.59km/h
  • VMAX 51.60km/h
  • Sprzęt Saphirka
  • Aktywność Jazda na rowerze

Pani Sylwia

Poniedziałek, 12 września 2011 · dodano: 11.10.2011 | Komentarze 0

Rano wyprałem swoje rzeczy, umyłem się, a także garnki i wyruszyliśmy znów po ścieżce rowerowej. Jechało się dobrze, bo były eleganckie oznaczenia i cały czas świetna nawierzchnia.

W pierwszym większym mieście zrobiliśmy zakupy - ceny okazały się nie być aż takie straszne (firma Spar i S-budget). Kawałek dalej złapałem gumę, ale w ok. pół godziny dętka była już załatana.

W tym czasie zaczęły się też pojawiać pierwsze góry. Jechaliśmy też przez kilka bardzo fajnych mostów zrobionych specjalnie dla ścieżki rowerowej.







Nagle naszym oczom ukazał się przepiękny widok. Zobaczyliśmy wielkie górskie jezioro z krystalicznie czystą wodą, okrążone górami i urokliwe miasteczko (Gmunden) z którego wypływają promy, jest też port jachtowy i ładny kościółek nad vodou.






Na dalszej drodze jechaliśmy kilkoma tunelami tylko dla rowerów. Nocleg tym razem na gospodarza. Kiedy pani Sylwia usłyszała : "Hello... do you speak english?" -"a little bit" - "Can we... sleep... Zelt... in your garden?" wybuchła śmiechem :D , ale kiedy zaczęliśmy już rozmawiać we trójkę i powiedzieliśmy, że jesteśmy z Polski, że jedziemy stamtąd na rowerach itd. okazała się być bardzo sympatyczna. Okazało się że ziemia na której się chcieliśmy rozbić nie należy do niej ale powiedziała, że może podzwonić popytać. Nie dodzwoniła się bo mieli tam jakiś Oktoberfest czy ciś, ale powiedziała że myśli że powinno być ok. Zaprowadziła nas na owe pole i od razu zaproponowała nam jedzenie, picie, piwo, wino etc. Powiedziałem, że piwo możemy wypić no ale nie sami. Skorzystałem też z okazji i dałem ładowarkę z baterią do aparatu, która niedawno padła. Jakiś czas później, kiedy namiot już stał przyszła z córką i z pytaniem czy zjemy jakieś typowe austriackie danie. Powiedzieliśmy, że trochę możemy spróbować, a kiedy już zostaliśmy zaproszeni do ogrodu okazało się, że jest to wielka kiełbasa z serem :D . Piwo dostaliśmy też austriackie, z Salzburga. Pogadaliśmy trochę po angielskoniemiecku, zjedliśmy, pośmialiśmy się i poszliśmy spać.


Kategoria Jade na kole do Austrii